پیشتیبان زندگی
تا آن زمان هر‌چه‌را می‌خواستم‌و هر‌چه را نذر‌معصومی میکردم تحقق پیدا نمیکرد . لابد‌به صلاحم نبوده،بدم را‌که‌نمی خواهند !
اما این‌بار‌فرق میکرد ، اول حلول ماه ذی الحجه بود.هنگام‌غروب به دیوار‌کاهگلی خانه‌کوچکمان تکیه داده بودم ،قسمتی‌از یک مداحی مدام در‌ذهنم تکرار‌میشد. قطره‌ای اشک‌مژه های کوتاه مشکی‌ام را آغشته‌به‌خود‌کرد.آخر‌مگر چه‌کرده ای که کربلا میخواهی؟ چه پرتوقع!
آنجا بودکه تصمیم‌گرفتم ، هلال باریک ماه نو هم شاهد بود!تمام کارهایی‌که برای بزرگ‌عید شیعیان تولید کردم را نذر کردم تا کربلا بگیرم و باقی ماجرا را سپردم به حضرت پدر !
دختر‌خودش را برای پدر لوس نکند برای که بکند!نگویم برایتان؛اربعین،خانه پدری بودم و آن جا دعاگوی همه‌تان و من خرسند‌از اینکه پشتیبان زندگی‌ام هوایم را داشته‌است، آدم باید زرنگ باشد. کاش، رزق هر‌ساله می خواستم.
#پشتیبان_زندگی
#امام_علی_علیه السلام
#به_قلم_خودم